شبکه ملی

شبکه برق موجوده در افغانستان به سه شبکه جداگانه دیگر تقسیم شده است. بر این اساس سیستم انتقال از هم جدا بوده، مرکب از از شبکه های مجزا از هم است که توسط انواع مختلف نیروگاه های برق و منابع مختلف وارداتی تأمین میشود. سیستم موجوده از بسیار جهات از جمله پوشش جغرافیایی، انعطاف پذیری و کفایت دارای کمبود میباشد. در عین حال قیمت منبع تأمین داخلی بلند است. فقط 30 فیصد خانه ها در افغانستان برق خود را از شبکه بدست می آورند.

افغانستان یک کشور کوهستانی بوده که 50 فیصد تمام زمین های وسیع آن در ارتفاع بلندتر 2000 متری میباشد. این اراضی یک چالش بزرگ فراراه مدیریت نمودن یک سیستم شبکه برق مرکزی است که به تمام جوامع این کشور برق تأمین میکند. بر اساس آمار کمپنی ملی برق افغانستان (د افغانستان برشنا شرکت) بیشتر از 50 فیصد نفوس (بیشتر از 19 میلیون) به شبکه برق دسترسی ندارند. با آنکه دولت برای سرمایه گذاری در یک سیستم شبکه مرکزی پلان گذاری کرده بود، مصارف بالا و اراضی کوهستانی کشور مانع این پلان است. سیستم انتقال فعلی پارچه پارچه بوده و متشکل از شبکه های مجزا که توسط تکنالوژی های مختلف تولید برق تأمین میشود، است.

برای تقاضای روز افزون برق در افغانستان، شبکه مرکزی نقش حیاتی را بازی میکند زیرا تقاضای ناخالص به طور متوسط سالانه 6 تا 9 فیصد از سطح فعلی آن در حدود 18,400 گیگاوات در ساعت افزایش می یابد که این میزان نیازمندی تأمین 3,500 میگاوات ظرفیت برق نصب شده در سال 2032 را نشان میدهد.

در سال 2012 تقریبا 520 میگاوات ظرفیت انستال شده برای تولید برق وجود داشت که تقریبا 3,086 گیگاوات در ساعت محسوب میشود. سیستم تأمین موجوده برق از بسیار جهات از جمله پوشش جغرافیایی، انعطاف پذیری، کفایت و قیمت دارای کمبود میباشد. این امر باعث وابستگی زیاد واردات برق از کشور های همسایه است که توسط تولیدات داخلی همانند تأمین برق توسط بند های برق افغانستان همکاری می شود. در حال حاضر تفاوتی زیادی بین عرضه و تقاضا است و این خلا روز به روز در حال بزرگ شدن است. به عنوان یکی از راههای پرداختن به این معضل، حکومت افغانستان در حال راه اندازی پروژه های خورد و بزرگ با استفاده سیستم های فوتوولتیک است تا برای رفع نیازمندی کشور به برق کمک کند. (RENP) - پالیسی انرژی قابل تجدید - هدفی را برای ایجاد انرژی قابل تجدید با ظرفیت ۴۵۰۰-۵۰۰۰ میگاوات تا سال ۲۰۳۲ تعیین کرده است. بررسی های دولت نشاندهنده این است که بهترین گزینه برای فراهم نمودن انرژی، از طریق استفاده از منابع قابل تجدید و توسعه سیستم شبکه غیر متمرکز میباشد که دارای انعطاف پذیری بیشتر بوده و حتی میتوان برای مناطق دور دست نیز دسترسی به برق را فراهم کرد. منابع برق برای این نوع راه های حل غیر متمرکز میتواند نظر به ضرورت جامعه و موقعیت جغرافیایی تغییر کند